بعد از باخت سپاهان مقابل داماش گیلان شنیده شده هواداران سپاهان وقتی قهرمانی تیمشان را تا حدودی از دست رفته می دیدند،شروع به فحاشی و شکستن صندلی های ورزشگاه کردند و حتی درگیری هایشان به بیرون از ورزشگاه و با ماموران نیروی انتظامی هم رسیده!
دراین مطلب زیاد قصد پرداختن به هواداران سپاهان را ندارم!اما خواستم مقایسه ای داشته باشم با هواداران استقلال و نحوه برخورد تماشاگران تیم محبوبمان بعد از حذف از جام حذفی مقابل همین تیم اصفهانی در ورزشگاه آزادی.
وقتی پنالتی فرزاد حاتمی را شهاب گردان دفع کرد و باعث حذف ناباورانه استقلال از جام حذفی شد،تماشاگران استقلالی که اتفاقا تعدادشان به بالای 50 هزار نفر می رسیدند،با وجود آنکه بازیکنان تیمشان در وسط زمین از خستگی ماراتن 120 دقیقه و بعد حذف از حام حذفی روی چمن ورزشگاه زانوی غم بقل کرده و بعضی ها نیز از بی حالی روی زمین افتاده بودند و از طرف دیگر خوشحالی بازیکنان تیم سپاهان و چشن فینالیست شدنشان را مشاهده می کردند،هیچگاه بی جنبه بازی در نیاوردند و خسارتی به ورزشگاه و احیانا به تماشاگران حریف وارد نساختند.
هواداران استقلال با وجود آنکه می دانستند نا حق و ناباورانه از جام حذفی حذف شدند و دستشان از این جامی که تیم محبوبشان پر افتخارترین آن می باشد،منتهی با وجود غم شکست و دیدن رقص پرچمهای زرد هواداران سپاهان به خود اجازه ندادند که احیانا صندلی های ورزشگاه را بشکنند و یا به نیروی انتظامی حمله کنند و یا ....
اینجاست که مسئولان فدراسیون و کمیته انضباطی باید تفاوت ها را ببینند و بیشتر در احکامی که برای هواداران فوتبال صادر می کنند دقت کنند.استقلالیها فینال جام حذفی را از دست رفته می دیدند و با وجود ناعدالتی های که بابت تاریخ برگزاری،اخراج بازیکن بی گناه تیمشان و .....دیده بودند خیلی راحت شکست را پذیرفتند و به خانه هایشان رفتند.اما طرفداران سپاهان که از قضا تعدادشان به هزار نفر نمی رسیدند با یک باخت و در حالیکه هنوز روی کاغذ تیمشان برای قهرمانی شانس داشته و به قولی برایشان دنیا به آخر نرسیده و حتی با این باخت امید به قهرمانی در آنها وجود داشته،دست به آن حرکات زشت و بی اخلاقی ها زدند!
مع الوصف،باید گفت هواداران استقلال با توجه به قبول کردن شکست بی غیرت نبودند که صندلی های ورزشگاه آزادی را بشکنند و یا درگیری و اختشاش بوجود بیاورند!این حرکات مصادیق غیرت بالا نیست،بلکه دلیلی بر با جنبه تر بودن و قبول شکست بر پایه منطق و جذابیتهای فوتبال می باشد.
نکته:از خدا باید برای همچین هوادارانی ابتدا صبوری و بعد دادن جنبه بیشتر آرزو کرد!